Dag 19 Lindblad National Geographic expedition cruise

Dag 19

23-06-2011 Lindblad National Geographic expedition cruise

Vanochtend werden we weer zoals gebruikelijk door Peter Carey, onze expeditieleider, gewekt. Omdat wij echter 's ochtends wat meer tijd nodig hebben dan de doorsnee reiziger, waren wij al lang gewekt door onze wekker. Het was wederom prachtig weer en voor de boot zwommen weer zeeleeuwen en een walvis. Is dat weer geen goed begin van de dag! Ondertussen hadden ze om 06.00 uur bij Gustavus, aan het begin van Galcier Bay twee park rangers opgepikt, die ons gedurende de dag het e.e.a. vertelden over Glacier Bay. Na weer een heerlijk ontbijtje hebben we ons gesetteld op het achterdek. De temperatuur was eerlijk zodat we al gauw in slaap vielen op onze ligbedjes. Ja, dit was even een dagje om bij te komen. Zo'n beetje de hele ochtend hebben we doorgebracht op een ligbedje op het achterdek, genietend van Glacier Bay. We dachten een rustig dagje te krijgen zonder enige activiteit, maar toch kregen we geregeld wat beweging. Zodra er namelijk wildlife te zien was werden we gewaarschuwd. Zo hebben we een beer langs de waterkant mogen spotten, een stel berggeiten en een wolf. Ondertussen konden we in de lounge koffie en drinken pakken zoveel we wilden. En er stond ook altijd een fruitmand met lekker veel bananen. Ja, dat hebben ze goed geregeld hier. Rond lunchtijd kwamen we aan bij de Margerie Glacier, het einde van Galcier Bay. Gelukkig bleef ie hier wel even liggen zodat we rustig onze lunch konden nuttigen. Dat was een heerlijk rijk gevulde chili met maïsbrood en sla. Vervolgens gingen we gauw weer naar buiten om te genieten van al het moois en het heerlijke temperatuurtje. Naast de Margerie Glacier lag de Grand Pacific Glacier, deze was echter helemaal zwart en daardoor eigenlijk niet zo mooi. De Margerie Glacier daarentegen wel. Er brokkelden zelfs nog een aantal mooie klontjes van de gletsjer af. Dat was wel heel erg gaaf! Helaas werd het toch een keertje tijd om de terugweg te aanvaarden. Dit keer hebben we afwisselend op het achterdek gezeten of in de lounge, anders zouden we nog verbranden. Om 18.00 uur was het weer cocktail tijd met een glaasje champagne en een half uurtje later hadden we weer de ‘evening recap'. Eric vertelde toen iets over het smelten van de gletsjers. Daarnaast liet hij foto's zien van de Mendenhall Glacier en ook foto's van binnenin de gletsjer, precies waar wij ook de gletsjer in zijn geweest. Ja, zo'n ‘evening recap' doen ze wel leuk. Je krijgt in ieder geval heel veel informatie over de flora en fauna van de omgeving waar je die dag bent geweest. Met het eten hadden we weer een gezellige tafel met Kent en Jan (Lee) Delucenay en Royce en Nancy Flood. Dat was weer buitengewoon! Ook het eten was weer geweldig (crab cakes en lam) met als toetje een cheescake. Na het eten konden we nog even de benen strekken in Barlett Cove waar de rangers weer werden afgezet. Nu hadden we alleen niet zoveel tijd meer voor een wandeling, want we moesten een half uur eerder dan gepland aan boord zijn i.v.m. een tsunamie waarschuwing. Voordat deze aan wal komt willen ze op open zee zitten zodat je er weinig last van zou hebben. Nou, lekker dan. Na de avondwandeling met een mooie schemering heb ik voor de zekerheid maar wel een tabletje ingenomen, want de boot was na vertrek uit Barlett Cove al aardig aan het deinen. Echt prettig was het ‘schrijven' dan ook niet. Overigens hoorden we de eerste ochtend in Juneau dat er een aardbeving in Anchorage was geweest. Ze zijn hier dus aardig bezig. Hopelijk kunnen we lekker slapen op het deinen van de golven!

Dag 18 Lindblad National Geographic expedition cruise

Dag 18

22-06-2011 Lindblad National Geographic expedition cruise

Vanochtend werden we weer gewekt met de melding dat er een walvis voor de boot zwom. Is dat niet lekker wakker worden! En wat een uitzicht! Dat is gewoon niet in woorden uit te drukken. Om 07.30 uur zaten we vervolgens aan het ontbijt met dit keer wat oatmeal en verse grapefruit. Tijdens het ontbijt kregen we zoals gebruikelijk een briefing over de activiteiten in de ochtend, een 1½ uur durende zodiac tour rondom de Inian Islands. Hebben wij even mazzel dat we in de tweede groep zitten. De cabins met de even nummers moesten namelijk al om 08.15 uur van boord de zodiac in. We waren op dat moment nog geen eens klaar met het ontbijt! En voordat wij de zodiac in gingen, hebben we nog heerlijk achterop het dek van het zonnetje kunnen genieten. Om 09.45 uur was het onze beurt. En we waren nog niet koud en wel op het water of we zagen al drie otters op een klein eilandje. Toen ze ons in de gaten kregen, doken ze gelijk het water in. Ze bleven echter wel rond de zodiac zwemmen zodat we hele leuke foto's konden schieten. En even later was het weer raak. Dit keer waren het zeeleeuwen. Dit waren speelse beestjes, zeg! Ze bleven maar jumpen! Er waren ook een aantal zeeleeuwen die het wat rustiger aan deden en lekker op een eiland lagen. De volgende ‘stop' was een eilandje met vogels waaronder de puffin, ofwel pappagaaiduiker. Dat zijn die leuke vogeltjes met die grote oranje snaveltjes. Even verderop zagen we ook weer de bold eagle en allemaal van een niet al te verre afstand (goed voor de foto's!). En inmiddels zaten we op open zee! Gelukkig was ie vrij kalm en hadden we er dus weinig last van. Op de terugweg hadden we meer last van het ‘kelp', een soort zeewier, wat de rond de motor ging zitten en waardoor we niet meer verder konden. Een paar keer moest het mes eraan te pas komen om de boel los te snijden. Na ruim één uur en drie kwartier waren we weer terug bij de boot. Jee, wat hebben wij genoten van al het natuurschoon. Om 12.30 uur stond er weer een heerlijke lunch voor ons klaar met om te beginnen een ondefinieerbaar soepje, maar wel lekker. Vervolgens kon je van het buffet heerlijke sla pakken met pasta met twee soorten sauzen, worstjes en brood. Goed gevuld gingen we vervolgens weer van boord. De zodiacs brachten ons naar Elfin Cove. Dat is een heel klein plaatsje met in de winter maar tien inwoners. Echt verdwalen kon je hier dan ook niet. De huizen dicht bij het water stonde op palen, omdat ze hier natuurlijk last hebben van de verschillende getijden. Ze hebben hier immers een open verbinding met de zee. Het dorpje had nog wel souvenirwinkeltje en kleine ‘supermarkt'. Na een klein rondje gelopen te hebben, werden we weer opgepikt door de zodiacs. Voor de tweede helft van de middag stond nog kajakken en een 1½ uur durende hike op het programma. Dit keer hebben we dat laten schieten, zodat we even konden bijtanken. Zo stonden we om 18.00 uur fris en fruitig klaar voor het avondeten. Jawel, mét zwemvest aan. Het diner werd namelijk op het strand van George Island geserveerd, waardoor we eerst weer met de zodiacs moesten. Op het strand stond vervolgens een heerlijk buffet met sla, foccacia brood, varkensvlees in saus of kabeljauw, een groentemix en rijst. Ook hadden ze een lekker drankje voor ons gemaakt van grapefruitsap met iets alcohol. Ach, dat ging er wel in. Op een rots vonden we gelukkig een zitplekje zodat we even rustig konden eten. En ook nu weer, wat een uitzicht! Ja, dit is echt genieten. Toen iedereen was verzadigd werden we alweer teruggebracht. En net toen we de hut in wilde gaan, stoot Hans z'n knie en niet zo'n klein beetje ook. Voor de zekerheid heb ik toen maar even bij Hanna een icepack gehaald. Even later konden we in de lounge toch nog een drankje nemen wachtend op de walvissen die komen zouden. Maar de boot bleef stil liggen. Blijkbaar zijn die beesten ook met vakantie. Uiteindelijk zijn wij toen ook maar gaan liggen, in ons bedje wel te verstaan. En gezien het programma voor morgen dat weer op ons bedje was gelegd, is het morgen weer een lange dag!

Dag 17 Lindblad National Geographic expedition cruise

Dag 17

21-06-2011 Lindblad National Geographic expedition cruise

Oeps, vanochtend werd ik al schommelend wakker. De boot voer namelijk door de Chatham Strait, niet ver van de Pacific Ocean. Voor de zekerheid heb ik na een paar hapjes banaan maar een tabletje genomen. Zo kon ik in ieder geval zonder moeite onder de douche. Om 07.00 uur werden we verwacht op het dek voor een mooi uitzicht op Red Bluff Bay. Dit is één van de nauwe inhammen van Baranof Island. Prachtig! En het weer was niet verkeerd. Nou, daar stonden we dan met onze grote metalen koffiemok in onze hand, genietend van al het natuurschoon. Aan het eind van het fjord kon de boot maar net keren. Je moet dan wel een goeie stuurman zijn. Op de terugweg tikte die nog even een waterval aan. Ja, kon kon de waterval bijna aanraken, zo dichtbij kwam de boot. Vanaf 07.45 uur stond het ontbijt weer klaar. Dit keer konden we heerlijk op ons gemak ontbijten. Deze ochtend geen hikes op het programma. Na een heerlijk geroosterd broodje met scrumbled eggs en weer een verse grapefruit gingen we heerlijk in onze hut, met uitkijk op de Chatham Strait, de foto's bekijken en selecteren. Door het drukke programma lopen we inmiddels wat daagjes achter. Ondertussen was er nog een ‘drill', maar dat was alleen voor het personeel. Er werd geoefend met de situatie dat er iemand over boord was gevallen. Het leek net echt. En voor een pauze gingen ook wij even naar buiten. Op het achterdek zat je heerlijk in de zon. Het was gewoon warm! We zaten nog niet koud en wel of er werd weer omgeroepen dat er walvissen voor de boot zwommen. Je krijgt hier echt geen seconde rust! En voordat we het wisten was het alweer lunchtijd. Als voorafje kregen we weer een heerlijk soepje, een tomaten-groenten soepje. Daar warmde we heerlijk van op, want op het voordek was het in de wind nog best wel frisjes. Vervolgens kon je van het buffet heerlijke sla pakken met aardappelsalade en kip of dun gesneden biefstuk. Voordat we Saook Bay in voerden hadden we niet veel tijd meer. De middag stond in het teken van het kajakken en hiken. Eerst werden we met de zodiac afgezet op het strand om vervolgens over te stappen in een kajak. Gelukkig was het een tweepersoons. En het ging eigenlijk nog niet eens zo slecht. In ieder geval konden we op eigen kracht weer terug komen. Na het kajakken gingen we gelijk verder met de wandeling langs de kustlijn en af en toe doken we het bos in. Dit keer niet de langste wandeling maar de middel langste wandeling. Baret was onze gids die ons veel vertelde over de planten en de beren die in deze omgeving leven. Dat ze hier inderdaad ronddwalen zagen we aan de poep die we af en toe moesten ontwijken. Omdat het vloed werd en dat ook in de Saook Bay merkbaar is, konden we niet dezelfde weg terugnemen, maar werden we zelfs opgepikt door de zodiacs die de reddingsvesten voor ons had meegenomen. Dat scheelde dat we het hele end niet hoefde terug te lopen. Pas om 18.15 uur waren we weer terug aan boord. Dit keer dus geen douche, maar alleen even snel omkleden voor de cocktailparty. Een echte inspanning hebben we vandaag ook niet geleverd. Met de ‘evening recap' vroeg Baret een paar vrijwilligers om de afmeting van een walvis duidelijk te maken. Ach, waarom ook niet. Alleen dat je een tijd lang met de armen gespreid moest staan wist ik niet, want dat was na het kajakken best vermoeiend. Even later werd het diner geserveerd. Na een prei-aardappelsoepje kregen we overheerlijk zwaardvis. Dat was zalig! En dit keer zaten we aan tafel met Lew en Ellie Estabrooks uit Florida en met George en Kathleen Bradham uit South Carolina. Het laatste stel was onlangs ook in Patagonië geweest en konden ons ook veel vertellen over Antartica. Het zal er dan toch een keertje van moeten komen als ik de mooie verhalen mag geloven. Na het eten werd het voor mij gelijk richting de hut. Daar zit ik namelijk heerlijk rustig om m'n verhaaltje te schrijven. En Hans dook nog even met onze professor, Royce Flood de bar in. Overigens wel een heel interessant persoon. Hij weet namelijk ontzettend veel over Nederland en de Nederlandse taal, maar met name over de geschiedenis van Nederland. En net toen ik klaar was met ‘schrijven' kwam ook Moppie de hut binnen en konden we ons gereed maken voor de nacht.

Dag 16 Lindblad National Geographic expedition cruise

Dag 16

20-06-2011 Lindblad National Geographic expedition cruise

Vanochtend was het voor de verandering weer eens vroeg op. En het bedje lag nog zó lekker! Helaas, om 07.30 uur moesten we echt aan het ontbijt zitten omdat om 08.15 de eerste hikes begonnen. Je had keuze uit verschillende lengtes en deze keer ook een ‘fitness walk'. Deze laatste leek ons wel wat. Even wat calorieën verbranden. Dit betekende wel dat we als eerste van boord moesten met de zodiac naar Ideal Cove. Het was goed weer en een stuk warmer dan gisteren. Na de yoghurt met raisin bran en de halve grapefruit (handige gekartelde lepeltjes hebben ze hier trouwens) gingen we op pad. We hadden nog wel de laarzen nodig om de zodiac uit te komen, maar voor de rest ging de wandeling door het regenwoud over planken. Deze waren alleen wel soms een beetje glad. Gelukkig had ik m'n stokken meegenomen. Eentje was echter genoeg zodat ik de ander kon uitlenen, er waren immers genoeg gegadigden, want menigeen ging onderuit. Het was een echte ‘fitness walk' omdat het tempo hoog lag en daarnaast ging het aardig omhoog en weer omlaag. Onderweg hadden we weinig tijd om foto's te maken en dus hield ik de camera, de kleine welteverstaan, continue in mijn. En als ik dan een mooi plaatje zag, kon ik die gelijk maken. Bij de eerste stop heb ik maar gauw m'n lange onderbroek uit gedaan. Het was veels te mooi weer voor een lange onderbroek! De trail liep ook langs een aantal meren. En ook hier had je weer van die planten met die mooie grote bladeren. Na 2½ lopen waren we terug op het strand. Zo, dat was weer even genoeg beweging. Vervolgens dachten we ons relaxed te kunnen douchen, maar dat ging mooi niet door. Ik was net onder de douche vandaan of daar was het signaal dat er walvissen voor de boot zwommen. Mijn hemel, ik heb me nog nooit zo snel aangekleed. Hans moest echter de walvissen op de foto's bekijken, want hij stond juist onder de douche. Wat een prachtige beesten, al waren ze niet heel dichtbij. En wat een temperatuurtje! Vervolgens was het alweer lunchtijd geworden. Dit keer begonnen we met tomatensoep, een lekkere pittige tomatensoep. Verder stonden er sandwiches op tafel en heerlijke sla. Dat ging er wel in. Het was nog nauwelijks naar binnen gewerkt of we mochten ons weer gereed maken voor de volgende excursie. Vanaf Petersburg zouden we met een watervliegtuigje over de LeConte glacier vliegen. Maar vanwege de walvissen waren we nog niet in Petersburg aangekomen. Vandaar dat we met de zodiac naar het watervliegtuigje in de haven werden gebracht. Het feest gaat weer beginnen! Dit keer zaten we met z'n zessen in het vliegtuigje en nota bene met de Australiërs, geweldig! Als eerste dook ik achterin het vliegtuigje. Hier kon ik tenminste aan beide kanten door het raampje kijken. Zo keek je mooi op Petersburg. Eigenlijk nog best wel een aardig stadje. Even later vlogen we over de gletsjer. Wat een waanzinnige gletsjer! Van verschillende kanten kwam het ijs bij elkaar. En er was een mooi plaatje met een waterval. Met nog een extra rondje van de zaak konden we hiervan mooie foto's schieten. Alleen als ik richting de cockpit keek zag ik alleen maar wolken en leek het net alsof we het slechte weer in vlogen, maar dat was nog gelukkig ver weg. Ja, deze excursie was optioneel te boeken, maar het was het zeker waard. Na drie kwartier landden we weer zachtjes in het water. Dat is wel prettig van zo'n watervliegtuigje. Bij de ‘gate' of eigenlijk gewoon de pier werden we opgewacht en werden we teruggebracht naar de boor. Maar omdat iedereen downtown Petersburg wilden zien, werden we in de hoofdstraat afgezet. Toevallig stopte ze bij een koffiehuisje waar we eerst een heerlijke Starbucks achtige koffie namen. De muffin was echter minder vers, die lag er al een aantal weken. De blueberry's die er in zaten begonnen namelijk groen uit te slaan. Vervolgens liepen we de hoofdstraat even op en neer en kwamen als eerste uit bij het visitor center. Hier troffen we een hele vriendelijke dame die ons allemaal foldertjes gaf en een dvd over Petersburg. Eenmaal weer vlakbij de boot stond nog een huisje met allemaal Noorse vlaggen. Het plaatsje blijkt namelijk nogal wat Noorse invloeden te hebben. Net voor 16.30 uur waren we weer terug op de boot. Op dit tijdstip vertrokken ook de zodiacs voor de laatste trail in Petersburg Creek. Alleen wij hadden daar geen puf meer in. Wij gingen in de lounge lekker de foto's bekijken. En vanavond geen wijnproeverij maar een cocktailparty. Nu hadden ze ook heerlijke prosecco. Da's het betere werk! En niet te vergeten de heerlijke kaasjes en fruit. De evening recap ging dit keer over het fotograferen van wildlive. En onze naturalist Baret gaf ons een kijkje onder water. Ietsjes later dan 19.00 uur werd het tijd voor het krabfeest. Wat een feest! We mochten zelf de ‘krablegs' ontdoen van het heerlijke vlees. Daarnaast kon je van het buffet heerlijke rauwkost pakken met aardappeltjes en maïs. En voor diegene die geen krab lustte lag er ander kluifwerk (spareribs). Nu hadden we de mazzel dat we bij Wayne aan tafel zaten die ons haarfijn uitlegde hoe we het vlees uit die ‘krablegs' moesten krijgen. Dat was nog een heel gedoe met die notenkraker. Maar wel lekker! En ondertussen kregen we het al aardig onder de knie. Het geeft alleen we een hoop rotzooi. Daarom werd het toetje (appel crunch met ijs) in de lounge geserveerd. Even later heb ik m'n laptop gehaald zodat ik m'n verhaaltje van vandaag kon schrijven. Ondertussen was Philip bij ons komen zitten. Wat hebben we weer gelachen! Na een mooie zonsondergang werd het pas tegen elven weer bedtijd. Morgen weer een dag!

Dag 15 Lindblad National Geopgraphic expedition cruise

Dag 15

19-06-2011 Lindblad National Geographic expedition cruise

Wat een heerlijke bedjes! Maar helaas, de wekker liep alweer om 06.00 uur af zodat we genoeg tijd hadden om te douchen. Gelukkig heeft iedere hut een eigen douche, alleen als de ander naar toilet moest, had die een probleem. Douche en toilet was namelijk één ruimte, al kon je het toilet wel afschermen met een douchegordijn. Maar er was maar ruimte voor één persoon. Even later werden de gewekt door de kapitein. Iets vroeger dan normaal volgens hem, maar er was een mooie ijsschots te zien in het water. Nu waren we bijna klaar en konden we dus snel naar buiten. We deden de deur van onze hut open en stonden opeens oog in oog met de ijsberg. Wauh! Het was geen lullig ijsklontje. En die kleur! Blauwer dan blauw! Zo hebben we ze nog nooit gezien, ook niet in Groenland. Dat was nog eens mooi wakker worden! Echt waanzinnig! Vervolgens konden we bijna doorlopen naar het ontbijt van 07.30 uur. Dat was nog eens een heerlijk ontbijtbuffet met de scrumbled eggs en worstjes, maar ook de oatmeal, broodjes om te roosteren en fruit. En niet te vergeten de verschillende sapjes. Na het ontbijt kregen we eerst nog een ‘drill', ofwel een alarm oefening met de reddingsvesten. Jawel, om 08.30 uur ging de sirene en moesten we allemaal naar de lounge. Daar werd iedereen geteld en na een korte briefing konden we weer gaan. Toen moesten we ons nog wel haasten voor het eerste onderdeel van vandaag. Het was een beetje mistig en het miezerde iets, dus moest de lange onderbroek nog aangedaan worden. Het eerste onderdeel was een hiking langs het strand van Williams Cove en door het regenwoud. Jawel, ze hebben hier dus ook regenwoud! In kleine groepjes ging je met een gids mee die veel vertelde over de flora en fauna van het gebied. Paden waren er niet echt, dus doken we op een willekeurige plek het regenwoud in. Wat bijzondere bloemen! Vervolgens zaten we met onze laarzen tot halverwege vast in de modder. Zijn wij even blij dat we die nog gekocht hebben. En dat hebben er meer bedacht, want veel liepen in dezelfde laarzen als wij. Het waren nog heerlijke laarzen ook en blijkbaar (voor nu) hoog genoeg. Met het oversteken van een watertje hadden we in ieder geval geen problemen. Eenmaal weer terug op het strand gingen we de zodiacs in voor een korte cruise. Je kon ook kiezen om te gaan kajakken, maar dat is voor één van de volgende dagen. We gaan gewoon rustig beginnen. De zodiac voer eerst naar de overkant van het fjord en vervolgens langs de ijsklontjes die in het water lagen. Ook deze hadden weer die intens blauwe kleur. Waanzinnig! Na een mooi tochtje bracht de zodiac ons weer aan boord. Waar een warme chocolademelk met crème de menthe op ons stond te wachten. Het programma werd gelijk vervolgd met de lunch. Voordat we de eetzaal binnen liepen konden we onze hadden wassen met de hygiënisch zeep die overal op de boot hangt. Hiervoor heb je dan geen water nodig, maar je hebt dan wel schone handen. Dit keer zaten we aan een andere tafel. Eerst kregen we heerlijke clamshowder. Echt zalig! Maar mocht je niet van vis houden, dan hadden ze wel wat anders voor je bedacht. Vervolgens stond er op tafel met salade met gerookte zalm en brood. Na de heerlijke lunch hadden we eindelijk even tijd voor ons zelf. Alhoewel het buiten steeds spectaculairder werd met steeds en steeds meer ijsklontjes in het water. En als je mazzel had lag er een zeehond bovenop. Om 16.00 uur kwamen we pas aan bij de Sawyer Glacier en gingen de mensen uit de oneven cabines (ook wij dus) van boord met de zodiacs, zodat we dichter bij de gletsjer konden komen. Dat we dit al meemaken voor een eerste dag! Inmiddels was het ook heerlijk weer, het regende tenminste niet meer en af en toe kwam de zon er flauwtjes tussendoor. Ook hier was de gletsjer extreem blauw. Wat een mooi schouwspel. Daar kan je geen genoeg van krijgen. Een uurtje hebben we zo rond kunnen dobberen voordat de volgende groep (de even cabinenummers) op pad mocht gaan. Ondanks dat het niet heel erg koud was namen we wel gelijk een warme douche. Daarna konden we zo doorlopen naar de wijnproeverij. En dat onder het genot van een heerlijk stukje kaas. Tijdens de wijnproeverij kregen we ook de ‘evening recap' van vandaag. Zo had Alberto de fotograaf wat foto tips en liet Berit de ‘barnicles' (of hoe je het ook mag spellen) onder een microscoop zien. Tegelijkertijd gingen de mosselen rond waar deze diertjes op leven. Zo onder een microscoop ziet het er echter heel anders uit met die tentakeltjes die bewegen. Het programma liep vervolgens over naar hat diner. Dit keer werd het een tafel met de gehele familie uit Australië. Naast Deirdre en Jack zaten nu ook Fay May Everett en Philip King aan tafel. Dat werd weer brullen, zeker toen we het na twee flessen wijn over Fawlty Towers kregen. Het eten was ook weer verrukkelijk met als voorafje wat sla en blauwe kaas en de King Salmon als hoofdgerecht. We hadden dit keer ook gezelschap van twee rangers die een stukje met ons mee voerden en onderwijl lekker te eten kregen. Na het eten hadden we echter geen puf meer om naar de bar te gaan, inmiddels hadden we namelijk al het programma voor morgen gezien en dat is niet niks. Dan maar gauw ons mandje in zodat we morgen weer fris en fruitig van de partij zijn.

Dag 14 Juneau

Dag 14

18-06-2011 Juneau

Oh heerlijk, vanochtend hebben we lekker kunnen uitslapen. Voor de zekerheid hadden we wel de wekker gezet. Dat was maar goed ook, want om 08.30 uur moesten we gewekt worden door de wekker. Vervolgens hebben we de koffers weer ingepakt, zodat we goed twee uur later konden uitchecken. Wat heerlijk relaxed! Na een goed stevig ontbijt (heerlijke oatmeal en een ham-cheese omelet) liepen we richting de haven. Daar zagen we onze boot, de Sea Lion van Lindblad National Geographic, al liggen. Zo konden we in alle rust al een paar mooie foto's maken. Niet ver van ‘onze' boot lagen drie giga cruiseschepen. Wat een verschil met ‘ons' bootje waar maar 65 passagiers op kunnen! Vervolgens gingen we onze ‘citytour' vervolgen. In de Main Street kwamen we nog langs een winkel met mooie foto's van een fotograaf. Hier hebben we de mooie kaarten gekocht voor het thuisfront. Even verderop zat in een winkeltje het postkantoor voor de postzegels. De kaarten moesten alleen nog wel geschreven worden voordat we de boot op gingen. Nu hebben we dat gewoon in de lobby van het hotel gedaan, wel zo makkelijk. Dat was immers dichtbij het postkantoortje. In het hotel verzamelde ook de groep van Lindblad National Geographic. Mocht je namelijk vandaag niet aankomen met de vlucht uit Seattle, dan werd je opgehaald bij het Baranof Hotel voor een gezamenlijk bezoek aan de Mendenhall Galcier en het museum. Maar omdat wij donderdag al naar de Mendenhall Galcier zijn geweest, gingen wij op ons eigen houtje naar het museum. Maar voordat we daar naar toe gingen, hebben we eerst nog de St. Nicholas Orthodox Church bezocht. Dat was nog eens een oud houten kerkje! Het was nog open ook zodat we ook binnen een kijkje konden nemen. Dat was niet verkeerd voor zo'n klein kerkje. Inmiddels was het begonnen te regenen, zodat de pluutjes ook hier van pas kwamen. Op weg naar het museum hebben we nog een koffiestop gemaakt bij de Silverbow Bakery. Het oudste bakkertje van Alaska. Het had meer weg van een bar van een hostel met allemaal jongelui achter hun laptop. Daardoor was het wel lekker stil, niemand praatte immers met elkaar, doordat ze achter laptop zaten. Ja, een vreemde gewaarwording. Daarna werd het echt tijd voor een stukje cultuursnuiving in het Alaska State Museum. Een mooi museum met allemaal voorwerpen van de Eskimo's van heel wat jaartjes geleden. Daarnaast ook veel oude foto's. Wel mooi gedaan en dus zeker de moeite waard. En net toen wij op het punt stonden het museum ter verlaten kwam de groep van de boot binnen. En omdat we pas om 17.00 uur de boot op konden, hadden we nog even tijd voor nog een koffie, maar dit keer bij Heritage Coffee House. En daarna voor de laatste keer terug naar het hotel om de tassen met de laarzen op te halen. De koffers konden we vanochtend ook achter laten zodat ze konden worden opgehaald door Lindblad. Daar kwamen we gelukkig nog achter toen we de kaarten aan het schrijven waren in de lobby. Dat scheelde een hoop gesjouw, al was de boot niet ver van het hotel. Om 17.15 uur gingen we aan boord. We waren één van de eersten en werden persoonlijk ontvangen door de kapitein. De groep arriveerde even later. En inderdaad, onze koffers stonden al in onze hut. Het was een iets kleiner hutje dan op de ‘Via Australis', maar het zag er prima uit. En anders hadden we een probleem gehad, want hier moeten we het de komende week mee doen. In ieder geval genoeg leesvoer van National Geographic en een giga atlas. In de lounge werden we vervolgens verwelkomd met een glaasje champagne en daarnaast hadden ze een klein buffetje met kaas en fruit. Toen iedereen aan boord was, hield de kapitein een briefing en stelde het personeel voor. Aansluitend kregen we het diner in de diningroom. We zaten aan tafel met twee mensen uit de staat Georgia, Wayne en Dana Felisa Brown en twee mensen uit Australië Deirdre Stewart en Jack Gerard Everett. De meeste deelnemers komen uit Noord-oost Amerika en Canada en maar één stel uit Zwitserland en wij als enige uit Nederland (ja, handig zo'n lijst met deelnemers! Al hebben we ook allemaal naambordjes op, maar de namen ben ik in de cabin al lang weer vergeten). Na een heerlijk stevig donkerbruin champignonnen-tomaten soepje kregen we een heerlijk stukje halibut. Daarna had je nog keuze uit verschillende toetjes. Dat komt dus wel goed de komende dagen. Na het eten hebben we ons nog verplaatst naar de lounge waar je je drankje gewoon uit de koelkast kon pakken, je moest alleen even je naam noteren en hetgeen je uit de koelkast had genomen. Da's makkelijk! Zo ook met de hutten, die kunnen geen eens op slot. Overigens wel van de binnenkant. We waren overigens alleen met de Australiërs in de lounge. Zou de rest dan al op bed liggen? Wij konden in ieder geval terugkijken op een reuze gezellige avond. Om 23.00 uur werd het voor ons ook bedtijd. In ons bedje konden we nog net zien dat de boot Juneau verliet op weg naar de gletsjers in Tracy Arm. Weltrusten!

Dag 13 Juneau

Dag 13

17-06-2011 Juneau

Vanochtend waren we alweer vroeg uit de veren en dat nog wel voordat de wekker af liep. Nu moet ik eerlijk bekennen, die had ik eigenlijk een half uurtje te laat gezet. Foutje in de planning! Maar toch waren we dus op tijd wakker. Het opstaan ging vrij gemakkelijk. En dat na de zware wandeling van gisteren. Eigenlijk voelden we weinig spierpijn. Na hetzelfde ontbijtje als gisteren, stonden we om 08.00 uur klaar voor de taxi naar Juneau International Airport. Jawel, een international airport! Eens in de maand hebben ze een vlucht naar Canada. Op het vliegveld moesten we bij Gate 1 zijn voor onze vlucht naar Pack Creek. Wel grappig zo'n klein vliegveld. Als er een vlucht vertrekt, komen ze je gewoon ophalen. Dat was bij ons ook het geval. Butch, onze piloot bracht ons echter eerst met z'n auto naar het water, waar het watervliegtuigje klaar stond. Voordat we vertrokken kregen we nog wel eerst de laarzen. Die hadden we dus nodig voor het uitstappen later. Eenmaal in het vliegtuigje voerden we eerst naar het begin van de ‘startbaan'. En daar gingen we dan. Voor het eerst in een watervliegtuigje! Wat waanzinnig! Nu was het ook wel erg mooi weer voor het vliegen. Weinig wind en een flauw zonnetje. Van Juneau vlogen we dus naar Pack Kreek op Admiralty Island, zo'n half uurtje vliegen. Ondertussen gingen we op zoek naar beren. En jawel hoor, we zagen verschillende beren beneden in het water lopen. Dit was al buitengewoon! Soms maakte de piloot zelfs een extra rondje boven de beren. Bij Pack Creek aangekomen stonden twee gidsen ons op het strand al op te wachten. Voordat we konden beginnen, moesten we wel al het voedsel achterlaten in het vliegtuig. En achter een steentje kon ik nog even een sanitaire stop maken. Over het strand liepen we vervolgens naar het observatiepunt. Eén van de gidsen bleef achter op de uitkijk en de ander ging mee gewapend met een behoorlijk geweer en pepperspray. Omdat het eb was liepen we door de blubber over de schelpen en mosselen. Ook zagen we nog kleine krabbetjes. Nog voordat we bij het observatiepunt waren, zagen we al drie beren bij elkaar. Het was nog wel van een behoorlijke afstand, maar desondanks indrukwekkend. Bij het observatiepunt werd de telelens geïnstalleerd zodat je de beren nog beter kon observeren. Maar even later doken ze weer het bos in. Ja, wat een relaxed dagje, gewoon wachten totdat je de volgende beer weer ziet. Ondertussen hadden ze de telelens op een nest met jonge bold eagles gericht. Zo af en toe was ook moeders op het nets. Prachtig! Daarnaast zagen we ook nog blauwe reigers. Even later kwam daar weer een beer uit het bos en liep nog geen eens zo ver van ons vandaan voor ons langs. Dat zijn de mooie foto's! Deze beer voelde zich zeer op z'n gemak en ging zelfs even lekker luieren in het water. Na een tijdje ging hij er toch vandoor en verdween hij al rennend over het strand. Een andere beer volgden zijn spoor en kwam dus ook aardig dichtbij. Na vier uurtjes observatie liepen we weer terug naar het water vliegtuigje voor de terugvlucht naar Juneau. Wat een dag! En wat een weer! Geen wind en een goeie temperatuur. Het moet namelijk ook niet te warm zijn, anders komen de beren het bos niet uit. Om 14.30 uur waren we weer terug op het vliegveld. Dit keer stonden er echter geen taxi's en dus namen we maar de bus. Net zo handig en die stopte ook vlakbij ons hotel. Eerst kwamen we echter nog langs een soort Starbucks, Heritage Coffee House voor een lekker bakje koffie en een muffin. Ja, dat is nog eens een lunch. En voor het hotel had je nog een mooie outdoor shop. Daar gingen we ook nog eerst naar binnen. Hier vonden we mooie laarzen voor de boottrip die morgen gaat beginnen. Nadat we die op de kamer hadden gezet, gingen we naar de Mt. Roberts Tramway voor een ritje met de gondel. Eenmaal boven aangekomen kon je nog wel een kleine trail wandelen. Onderweg zagen we nog een mooie bergmarmot. Een prachtig beestje! Inmiddels gebon ik de spierpijn wel te voelen en werd de weg naar ‘huis' wel erg zwaar. Om bij te komen, namen we weer eerst een drankje in de bar. Omdat het lopen zo zwaar ging, wilde we eigenlijk weer in het hotel eten, maar dat zat helemaal vol. Dan toch maar naar Hangar Restaurant (de tip van onze local in de taxi toen we in Juneau aankwamen). Het was even zoeken naar de ingang, omdat het in een houten ‘shoppingmall' zat, maar wel met uitzicht op het giga cruiseship de Volendam van de Holland America Line. Geen slechte keus! Door de vrijdagavond waren er veel locals en daarom was er nog maar alleen in de bar plaats. En eigenlijk was dat nog gezelliger dan het restaurant gedeelte. Het eten was ook verrukkelijke. Een heerlijke lasagne met diverse soorten vis en een mooi stukje gegrilde zalm. Uiteindelijk lagen we pas rond elf uur pas weer in onze bedjes.

Dag 12 Juneau

Dag 12

16-06-2011 Juneau

Jo ho, vanochtend liep de wekker om 06.15 uur af. Jawel, nu gaat het echte werk beginnen. Voor het ontbijt konden we in het hotel terecht. Het werd dit keer een gezond ontbijtje met een cold cereal en vers fruit. Ja, met wat krampjes in m'n buik ging er niet veel in. Gelukkig gaf een toiletbezoek wat opluchting (ik zal je de details besparen). Om even na negenen stonden we klaar om opgehaald te worden voor de Mendenhall Glacier trekking. Niet veel later werden we opgehaald en gingen we op pad. Floortje Dessing was onze gids, tenminste, daar had ze wel iets van weg. Het verbaasden ons overigens hoeveel verkeer er op de weg is voor zo'n geïsoleerde plaats. Op de parkeerplaats werd kennisgemaakt met de overige deelnemers en de tweede gids Ed. De meesten kwamen uit Amerika en één stel kwam uit Nieuw Zeeland. Vervolgens kregen we een extra grote rugzak, want we moesten onze eigen helm en cramons sjouwen. Dit betekende dat we onze eigen spullen moesten overhevelen. Nou, dat werd al met al een zware rugzak. Even na tienen gingen we op pad. Niet veel laten stonden we aan het water met een prachtig uitzicht. Hierna ging de tocht aardig omhoog en werd het met name lastig door de glibberige keien. En oeps, daar ging Hans. Dat was me een klap! Een score 9,8! Gelukkig had hij zich niet ernstig bezeerd en konden we de weg gewoon weer vervolgen. Gelukkig had ik twee wandelstokken bij me, dan heb je toch altijd meer grip dan met één wandelstok. Op een gegeven moment kregen we de gletsjer goed in beeld. En aan de overkant van het water zag je het visitor center liggen. Hoe dichter je overigens bij de gletsjer kwam, hoe kouder het werd. Dus alleen het shirt werd verruild voor een windstopper en een jas, haarband voor de oortjes en handschoenen. Eenmaal bij de gletsjer aangekomen hebben we eerst nog een korte lunch genuttigd. Daarna gingen de crampons om, de helm op en het harnas aan. Vervolgens werden de wandelstokken omgeruild voor het pikhouweel. Ja, dat blijft machtig mooi om op een gletsjer te lopen! En wat een uitzicht! Eerst ging het nog geleidelijk al gauw moesten we het pikhouweel gebruiken. We gingen zelfs in de touwen hangen! Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Nu was het ook alleen maar in de touwen hangen zodat je even in de diepte van een spleet kon kijken. Vervolgens gingen we naar de zijkant van de gletsjer waar de crampons even afgingen. Ook de rugzak konden we even achterlaten. Over de stenen klauterde we verder naar beneden. Jawel, we gingen zelfs ín de gletsjer! Gaaf! Onvoorstelbaar hoe mooi blauw het ijs dan wel niet is. Wat een ervaring! Vervolgens gingen de crampons weer aan voor het laatste stukje. Voor de terugweg namen we echter een andere route. Gelukkig, dacht ik nog, want de heenweg was aardig steil. Maar de terugweg was eigenlijk nog erger omdat je ook nog eens door het bos liep (en dan wel een jong bos met meer struiken dan bomen). Dit keer bleven we op de been, maar menigeen ging onderuit. Na goed zes uur lopen waren we weer terug bij de auto. Hè, hè, dat werd tijd. Maar wat een mooie tocht! En wat een weer dit keer! Waren er in het begin nog aardig wat wolken, aan het einde van de dag was het helemaal open getrokken. Moe maar voldaan stapte we in de auto en werden we terug gebracht naar het hotel. Nou, dat was wel een drankje in de bar waard! Omdat het al vrij laat was, besloten we ook maar in de bar te eten. Hier stond namelijk een heerlijke halibut burger op het menu. Na het eten nog eerst even wat schrijven en wassen voordat de luikjes dicht konden. Al vielen die bijna vanzelf dicht. No voor tienen lagen we al heerlijk in ons mandje, want morgen wacht ons weer een excursie.