Dag 12

16-06-2011 Juneau

Jo ho, vanochtend liep de wekker om 06.15 uur af. Jawel, nu gaat het echte werk beginnen. Voor het ontbijt konden we in het hotel terecht. Het werd dit keer een gezond ontbijtje met een cold cereal en vers fruit. Ja, met wat krampjes in m'n buik ging er niet veel in. Gelukkig gaf een toiletbezoek wat opluchting (ik zal je de details besparen). Om even na negenen stonden we klaar om opgehaald te worden voor de Mendenhall Glacier trekking. Niet veel later werden we opgehaald en gingen we op pad. Floortje Dessing was onze gids, tenminste, daar had ze wel iets van weg. Het verbaasden ons overigens hoeveel verkeer er op de weg is voor zo'n geïsoleerde plaats. Op de parkeerplaats werd kennisgemaakt met de overige deelnemers en de tweede gids Ed. De meesten kwamen uit Amerika en één stel kwam uit Nieuw Zeeland. Vervolgens kregen we een extra grote rugzak, want we moesten onze eigen helm en cramons sjouwen. Dit betekende dat we onze eigen spullen moesten overhevelen. Nou, dat werd al met al een zware rugzak. Even na tienen gingen we op pad. Niet veel laten stonden we aan het water met een prachtig uitzicht. Hierna ging de tocht aardig omhoog en werd het met name lastig door de glibberige keien. En oeps, daar ging Hans. Dat was me een klap! Een score 9,8! Gelukkig had hij zich niet ernstig bezeerd en konden we de weg gewoon weer vervolgen. Gelukkig had ik twee wandelstokken bij me, dan heb je toch altijd meer grip dan met één wandelstok. Op een gegeven moment kregen we de gletsjer goed in beeld. En aan de overkant van het water zag je het visitor center liggen. Hoe dichter je overigens bij de gletsjer kwam, hoe kouder het werd. Dus alleen het shirt werd verruild voor een windstopper en een jas, haarband voor de oortjes en handschoenen. Eenmaal bij de gletsjer aangekomen hebben we eerst nog een korte lunch genuttigd. Daarna gingen de crampons om, de helm op en het harnas aan. Vervolgens werden de wandelstokken omgeruild voor het pikhouweel. Ja, dat blijft machtig mooi om op een gletsjer te lopen! En wat een uitzicht! Eerst ging het nog geleidelijk al gauw moesten we het pikhouweel gebruiken. We gingen zelfs in de touwen hangen! Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Nu was het ook alleen maar in de touwen hangen zodat je even in de diepte van een spleet kon kijken. Vervolgens gingen we naar de zijkant van de gletsjer waar de crampons even afgingen. Ook de rugzak konden we even achterlaten. Over de stenen klauterde we verder naar beneden. Jawel, we gingen zelfs ín de gletsjer! Gaaf! Onvoorstelbaar hoe mooi blauw het ijs dan wel niet is. Wat een ervaring! Vervolgens gingen de crampons weer aan voor het laatste stukje. Voor de terugweg namen we echter een andere route. Gelukkig, dacht ik nog, want de heenweg was aardig steil. Maar de terugweg was eigenlijk nog erger omdat je ook nog eens door het bos liep (en dan wel een jong bos met meer struiken dan bomen). Dit keer bleven we op de been, maar menigeen ging onderuit. Na goed zes uur lopen waren we weer terug bij de auto. Hè, hè, dat werd tijd. Maar wat een mooie tocht! En wat een weer dit keer! Waren er in het begin nog aardig wat wolken, aan het einde van de dag was het helemaal open getrokken. Moe maar voldaan stapte we in de auto en werden we terug gebracht naar het hotel. Nou, dat was wel een drankje in de bar waard! Omdat het al vrij laat was, besloten we ook maar in de bar te eten. Hier stond namelijk een heerlijke halibut burger op het menu. Na het eten nog eerst even wat schrijven en wassen voordat de luikjes dicht konden. Al vielen die bijna vanzelf dicht. No voor tienen lagen we al heerlijk in ons mandje, want morgen wacht ons weer een excursie.