Dag 27 Amsterdam
Dag 27
01-07-2011 Amsterdam
.......... Om 04.30 uur werd ik wakker van het gekwek van onze achterburen. Mensjes van in de tachtig die het niet meer zo goed konden horen. Dus dat gekwek was ook voor ons te verstaan. Toch konden we nog even lekker doezelen zodat we pas om 06.00 uur ons gingen opfrissen. Niet veel later werd er weer een kleedje neergelegd voor het ontbijt. Een lekker omeletje met Zwitserse kaas en champignons, aardappeltaart en een kip-appel worstje. Nou, dat ging er wel in. Nog even dacht ik mijn verhaaltje te kunnen bijwerken, maar ik had m'n laptop nog niet goed en wel opgestart, of ik kon ‘m al weer opruimen. Het was alweer tijd voor de landing! Een half uurtje eerder dan gepland. Om even voor 08.00 uur stonden we weer met de voetjes aan de grond. Toen we naar onze bagageband liepen, werden we overrompeld door de drukte. Ja, dat zijn we even niet gewend. Mijn hemel! Twee tellen later hadden we onze koffers. Dat ging snel! Dan maar eerst nog een bakje koffie. Konden we gelijk even bijkomen! Om 09.00 uur werden we opgehaald door een chauffeur van de bank, want we moesten eerst nog even de auto ophalen bij Credit Europe Bank. Vervolgens reden we eerst regelrecht naar Chris & Sita voor een warm welkom en een lekker sterk bakkie Hollandse koffie. Toch ook wel weer heerlijk om thuis te zijn hoor! En om 12.00 uur was het dan echt zo ver. We zijn weer thuis! Wat een onvergetelijke reis!
Dag 26 Anchorage - Amsterdam
Dag 26
30-06-2011 Anchorage - Amsterdam
Het zit erop! Vandaag zijn we aan de terugvlucht begonnen. Om 03.30 uur liep weer die verdomde wekker af. Dit keer had ik wel even moeite om op te staan. Maar veel keus had ik niet. Een uurtje later reden we naar het vliegveld van Anchorage. Onze Frans had ook moeite om wakker te worden, want we waren zowat al bij het vliegveld toen hij aanwijzingen gaf. De huurauto en sleutel konden we vervolgens gewoon weer droppen. Na het inchecken hebben we bij Starbucks nog een lekkere koffie met muffin genomen. Voor de rest had je er niet echt veel. Het is echter wel heel mooi, vooral vóór de controle c.q. het inchecken. We hadden weer prachtige zitplaatsen. De laatste rij! Wat een ellende! En zo krap! Het vliegtuig zat dan ook bommetje vol. En wie komen we tegen in het vliegtuig, Emma met haar vader die we op de boot ontmoet hebben. Da's toevallig! Om 07.00 uur gingen we precies op tijd de lucht in. Voor Nederlandse begrippen is dat al 17.00 uur in de middag. Na een uurtje vliegen konden we al wat eten bestellen. Ze hadden heerlijk vers fruit met diverse soorten kaas met crackers en een breakfast sandwich. Vervolgens hebben we maar de foto's bekeken en geselecteerd. Zo hadden we wat te doen en waren de 3½ uur zo voorbij. Op Portland hadden we een overstap van twee uur, al hoewel ze na 1½ uur al begonnen met boarden. In ieder geval hebben we de laptop weer even kunnen opladen. Voor de vlucht naar Amsterdam zaten we juist op de eerste rij en hadden we even iets meer ruimte en gelijk bij binnenkomst een glaasje bubbels. Ja, dit is pas het echte vliegen. Precies op tijd gingen we om 13.30 uur de lucht in, ofwel 22.30 uur Nederlands tijd. Inderdaad, we hadden al één uurtje ingelopen op weg van Anchorage naar Portland. Gelukkig kregen we binnen het uur het eten zodat we konden gaan slapen. Alleen het duurde wel even voordat we alles ophadden. Nadat ons tafelkleedje was neergelegd, begonnen we eerst met een krabsalade met avocado en meloen en een roomsoep van bladgroenten. Vervolgens kregen we een grote kom met gemengde groene salade met paprika en tomaat. Jawel, toen kwam nog het hoofdgerecht. Omdat ik al aardig vol zat, koos ik voor een klein hoofdgerecht van rosbief en zalm met ei, palmharten en tomaat. Moppie kon het niet laten om toch nog een keer de zalm te nemen. En dit alles met een lekker wijntje. Voor het toetje was er weinig plek, al vonden we nog een klein gaatje voor een cheesecake. Inmiddels was het al 0.45 uur. Tijd om te gaan slapen. Voor ons was het echter pas 14.45 uur! Daar moest dus even een pilletje aan te pas komen. En op het geschud van de turbulentie vielen we in slaap...................
Dag 25 Seward - Anchorage
Dag 25
29-06-2011 Seward - Anchorage
Nu hadden we de wekker om 07.00 uur gezet, maar om 06.00 uur was ik al klaarwakker. Ik werd gek van de jeuk van een muggenbult. Eergisteren ben ik vast en zeker gestoken door een mug. Toen we die D-tour maakten vanwege de beertjes moesten we door de bush bush en daar stikte het van de muggen. Ondanks dat we ons hadden ingesmeerd met Deet werden we blijkbaar toch te grazen genomen. Ik heb niet langer liggen woelen en ben toen de foto's van gisteren gaan bekijken en gaan selecteren. Zo is het weblog helemaal up to date als we de terugweg gaan aanvaarden. Om 09.30 uur zaten we weer aan een heerlijk ontbijtje. Ik koos wederom voor de bagel met zalm. Die was gisteren zo lekker dat ik ‘m weer nam. Het was vandaag bijzonder mooi weer. Dus voordat we richting Anchorage reden, gingen we nog één keer naar de Exit Glacier. Niet helemaal naar het beginpunt van de gletsjer, maar naar het eerste uitkijkpunt. Nog één keer konden we genieten van het uitzicht op een gletsjer, want voorlopig moeten we het dan even zonder doen. En dat we naast die gletsjer gelopen hebben! Goed, uiteindelijk reden we om 11.45 uur richting Anchorage. En wat een weer hadden we zeg! Prachtig! Soms hadden we alleen wat oponthoude vanwege wegwerkzaamheden. En één keer vanwege een ongeluk. Een vrachtwagen was doorgeschoten naar de andere rijbaan en stond stil in een greppel. Een personenauto was alleen aan de achterkant aangetikt. Dus dat viel gelukkig mee. In Girdwoord dachten we een stop te kunnen maken, maar voordat we het wisten waren we het dorp alweer uit. Dan toch maar voor een VVV-onderzoekje naar het Alyeska Resort. En dat was niet verkeerd. Ze hadden er Starbucks koffie met een lekkere carrot cake muffin. Dit alles konden we buiten nuttigen op het terras in de zon. Wat een zaligheid! Vervolgens was het nog maar een klein stukje langs de kust naar Anchorage. Wat een prachtige weg! We reden eerst naar het centrum waar we de auto parkeerden bij het Westmark hotel. Vervolgens gingen we eerst naar het visitor's center. Dit was nog steeds een houten huisje met gras op het dak. Geweldig! Eindelijk herkenning! En schuin aan de overkant hadden we daar de Stewart photo shop. Veertien jaar geleden hebben we in de winkel staan praten met moeders en nam ze ons mee naar de achterkant van de winkel om ons het Jade te laten zien. En jawel hoor, achterin de winkel zagen we de planken met de brokken steen van Jade. Nadat we wat winkeltjes bekeken hadden, hebben we de auto weer gepakt en zijn we naar Point Woronzof gereden. Nog even voor dit punt had je een mooi uitzicht op de skyline van Anchorage. Het Point Woronzof lag aan het water aan het einde van de startbaan van het vliegveld. Menig keer zagen we een grote Jumbo overkomen. Ja, morgen is het voor ons ook zo ver. In het hotel hebben we ons vervolgens snel omgekleed, want om 20.00 uur hadden we bij Simons & Seafort's gereserveerd. Vanaf het hotel was het nog zo'n tien minuutjes wandelen. We hoefden echter alleen maar de straat uit te lopen. Eenmaal bij Simon & Seafort's aangekomen, was er nog geen tafeltje vrij zodat we eerst in de Saloon een drankje hebben genomen. Even later werden we naar een mooi tafeltje bij het raam gebracht. Zo hadden we mooi uitzicht op de Knik Arm én de zon. Nee, de zon ging nog lang niet onder, dat gebeurt hier pas 's nachts en dat moet je nog snel zijn ook. Na een heerlijke zalm met asperges en een filet mignon liepen we in de zon weer terug naar het hotel. Inmiddels liep het al tegen elven! Na de wandeling kropen we weer ons mandje in. Morgen is het weer vroeg dag. Het zit erop! Maar wat een mooie afsluiting van de vakantie met het fantastische weer én temperatuur en het heerlijke eten bij Simon & Seafort's! Weltrusten!
Dag 24 Seward
Dag 24
28-06-2011 Seward
Jawel, het einde is in zicht. Helaas! Gelukkig hebben we nog twee mooie dagen te gaan. We hebben maar eerst eens uitgeslapen, zodat we een beetje uitgerust terug zullen komen. Pas om 10.15 uur zaten we aan het ontbijt. Dit keer voor ons beiden een bagel met zalm en creamcheese. Zalig! En wat een heerlijke zalm! De kleur van de zalm was zelfs roze-rood. Nee, geen lichtroze kweekzalm. Na het ontbijt gingen we Seward onveilig maken. Het dorp lag maar een paar minuten rijden van de lodge. En voordat we het wisten zaten we al halverwege het dorp. Dus moesten we even keren om de auto te kunnen parkeren op het parkeerterrein. Hier moesten we nog betalen bij een ouderwetse betaalautomaat. Het dollar biljet moest je oprollen en vervolgens in het gleufje stoppen van het nummer van je parkeerplaats. We liepen eerst naar de Boat Harbor. Dat was een mooie houten ‘boulevard’ met houten huisjes. En natuurlijk de vissersbootjes in het water. De vangst van de dag werd op de boulevard gelijk schoon gemaakt. Daarvoor hadden ze handige tafels gemaakt zodat het geen zooitje kon worden. Even verderop vonden we Ray’s Waterfront Restaurant. We hebben hier ooit gegeten en kon me nog herinneren dat het uitzicht had op de haven, maar meer ook niet. Voor de zekerheid hebben we maar even een reservering gemaakt. Als lunch namen we aan de overkant bij een Bakery een taartje met een goeie kop koffie. Voor de middag stond het Alaska Sealife Center op het programma. In de verschillende aquariums zagen we het zeeleven van deze omgeving. Nu zagen we naast de kleine barnacles ook de grote joekels. Bijzondere beesten! De zeesterren en anemonen kon je zelfs aanraken! En natuurlijk zagen we ook weer de zeehonden, zeeleeuwen en een soort puffins. Maar het blijft toch het mooiste om ze in het wild te zien. Nu had je ook een platform met uitzicht op de Resurrection Bay en daar zagen we een zeeotter ‘in het wild’ heerlijk dobberen. En jawel hoor, de zon had ook weer zijn intrede gedaan en hoe! Na al het ‘sealife’ hebben we nog wat winkeltjes afgestruind in de Fourth Avenue. Achterin een souvenirs winkeltje vonden we nog goeie koffie met een lekker muffin. Net als iedere Amerikaan namen we de koffie mee naar buiten. Op een picknikbankje in de zon hebben we hiervan heerlijk kunnen genieten. Vervolgens liepen we langs de beachfront weer naar het Sealife Center waar we de auto weer hebben gepakt. Wat een campers stonden er trouwens langs de beachfront. Dat was gewoon niet normaal! En hutje mutje. Lekker gezellig! Vervolgens liepen we nog langs het startpunt van de jaarlijkse Iditarod Race. Vroeger werden in Seward, een ijsvrije haven, goederen aangeleverd die per hondenslee naar Nome werden vervoerd. Nu doen ze dus nog steeds dezelfde trail, maar dan als wedstrijd. En zo kennen ze nog een leuke wedstrijd, de ‘Triharderthon', dat is 5 mile kajakken, 6,3 mile hardlopen en 18,6 mile fietsen. Op 23 juli a.s. vindt deze plaats in Seward. Pas om 18.00 uur waren we weer terug in de lodge. Zo konden we ons nog even gereed maken voor het avondeten in het Ray’s Waterfront Restaurant. Gelukkig maar dat we hadden gereserveerd, want het zat helemaal vol. Ze hadden heerlijke pasta met seafood en knalroze gegrilde zalm met groeten en knoflook aardappelpuree. Thuis zal ik weleens terug lezen wat we hier veertien jaar geleden hebben gegeten, want dat kan ik me niet meer herinneren. Ja, dat was een mooie afsluiting van Seward!
Dag 23 Seward
Dag 23
27-06-2011 Seward
Gloeiende, gloeiende! Konden we vanochtend uitslapen, kreeg de wekker om 05.30 uur kuren en maakte rare geluidjes. Nadat we de stekker eruit hadden getrokken, sliepen we nog even lekker verder. Uiteindelijk zaten we pas om 09.30 uur aan het ontbijt en dat terwijl voor vandaag de Harding Icefield Trail op het programma stond. Geen probleem, het blijft hier toch nagenoeg de hele nacht licht. Na een goed stevig ontbijtje en twee lunchboxen reden we richting de Exit Glacier. Voor Alaska begrippen was het goed weer, het was immers droog. Na een paar minuten rijden zagen we de Exit Glacier al liggen zodat we de eerste foto's konden maken. Nadat we de auto hadden geparkeerd en bij het Ranger Station hadden nagevraagd wat de toestand was van de trail, gingen we op pad. Aan hat begin van de trail moesten we ons nog noteren op een lijst zodat de rangers weten of iedereen ook veilig weer is teruggekeerd. In totaal was de trail 8,2 mile met een hoogteverschil van ruim 3.500 feet. Het liep daarom al gelijk aardig goed omhoog. Na een paar passen stopte we al even om wat kleren uit te trekken. Onderweg zagen we weer veel mooie bloemen. Het eerste gedeelte hadden we echter nog geen zicht op de gletsjer. Na een behoorlijke klim kwamen we bij het eerste uitkijkpunt, de Marmol Meadows. Hier troffen nog een ander Nederlands stel. Wat een prachtig uitzicht. Vervolgens was het wederom een behoorlijke klim (met een stuk door de sneeuw!) naar het volgende uitkijkpunt, de Top of Cliff's Overlook, op 2,3 mile. We zaten dus pas net over de helft! Inmiddels zaten we wel zowat in de wolken. Hier namen we even onze tijd voor de sandwich. Uiteindelijk hebben we besloten om niet verder te gaan naar het einde van de trail met het uitzicht over de Harding Icefield. Daarvoor werd het weer te slecht. En van de mensen die al op de terugweg waren hoorden we dat het uitzicht niet veel beter werd. Desondanks zag je toch nog best wel een aantal mensen naar boven gaan. De Top of Cliff's Overlook was echter ook al de moeite waard! Na de nodige foto's gingen we weer naar beneden. Dat was ook nog een aardige beproeving al ging dat wel wat sneller. Halverwege werden we door tegenliggers gewaarschuwd voor twee jonge beren op het pad. Oeps! Even later zagen we één kleintje hoog in een boom, de ander zat beneden bij het pad. Oh, oh! Nu konden we met een boog om de boom, maar dan moesten we wel van het pad afwijken. Doordat meerderen dat al hadden gedaan, vonden we onze weg over de plat getrapte planten. Toch was het nog wel even goed opletten, maar uiteindelijk zaten we weer op het wandelpad, net even voorbij de bewuste boom met de beertjes. Maar goed dat we moederbeer niet zijn tegengekomen! Na zes uur lopen (met de nodige pauzes) waren we weer aan het begin van de trail zodat we ons weer op het overzicht konden ‘uitschrijven'. Vervolgens hadden we nog een toegift in petto. Vanuit het visitor's center kon je namelijk ook nog naar de rand van de gletsjer lopen. Deze kleine trail van een mile en weinig hoogteverschil hebben we veertien jaar geleden ook gedaan. Niet dat ik me daar nog veel van kan herinneren, maar wel dat we toen de gletsjer hebben kunnen aanraken. Dat kon echter nu niet meer. Wel stond er een bordje op een bepaald punt met de tekst, dat als je daar in 1998 zou hebben gestaan, dat je dan de gletsjer kon aanraken. Wel, wij waren er voor het eerst in 1997. Dus dat kan wel kloppen. Tja, dat was wel even bijzonder. Om 18.00 uur waren we weer terug bij het hotel en zijn toen eerst de bar ingedoken voor een lekker drankje. Uiteindelijk besloten we maar om ook gelijk maar wat te eten. Nu was er immers plaats. In de bar hadden ze een heerlijke beefburger met frites. Pas na het eten hebben we een heerlijke warme douche genomen en kropen we moe, maar voldaan ons mandje in.
Dag 22 Sitka - Seward
Dag 22
26-06-2011 Sitka - Seward
Piep, piep, piep, 03.15 uur. Dit noemen ze vakantie! Toch viel het opstaan mee. Wellicht doordat we er gisteren al lekker vroeg in lagen en het buiten al licht begon te worden. Om 04.30 uur stonden we beneden in de lobby klaar voor onze shuttel naar het vliegveld. Dat was een ritje van niks! Na het inchecken hebben we gelukkig nog een lekker bakje koffie kunnen nemen. Dat was nog eens een straf bakje! Werden we in ieder geval goed wakker. Om 05.00 uur konden we al door de controle. Ondanks dat het een binnenlandse vlucht is, moest ook hier bijna alles weer uit, zelfs je schoenen. Nadat we ons weer hadden aangekleed en de tassen weer goed waren ingepakt konden we doorlopen het vliegtuig in. Doordat het nog een tussenstop maakte in Juneau hadden we lekker de ruimte. Het was aardig weer zodat we Sitka en de vulkaan konden zien liggen. Het was een vluchtje van twintig minuten naar Juneau. Ze hadden dus geen tijd om wat drinken te serveren. Ook nu weer maakte het vliegtuig vlak voor de landing een bocht naar rechts, maar gelukkig minder erg als een week geleden. Op Juneau stonden we een half uurtje stil voordat we verder gingen naar Anchorage. Ondertussen heb ik weer even wat kunnen ‘schrijven'. Bij de start vanaf Juneau konden weer mooi de Mendenhall Glacier zien liggen. Waanzinnig! Dat we daar gelopen hebben! Na een vluchtje van 1½ uur waren we na veertien jaar weer terug in Anchorage. Jeetje, wat is deze luchthaven mooi geworden! In een poep en een scheet hadden we onze koffers zodat we onze huurauto op konden halen. Zonder bijbetalen konden we kiezen voor een Ford escape. Altijd doen! Het was namelijk een soort MPV. Geen verkeerde bak in ieder geval. Voordat we daadwerkelijk op pad gingen, hebben we nog even een flesje water uit een automaat getrokken. Nu hadden we alleen geen kleine flappen of muntjes, maar dat was geen probleem. De $ 1,50 konden we ook gewoon met Visa betalen. Vervolgens gingen we eerst op zoek naar een ontbijtje. Om niet al te lang hoeven zoeken, reden we naar het hotel waar we de laatste nacht zitten. Daar konden we in ieder geval ontbijten, al hadden we het wat luxer verwacht. Tja, we zijn de afgelopen dagen dan ook wel vreselijk verwend. Vervolgens gingen we op weg naar Seward. Al gauw hadden we Anchorage achter ons gelaten en zaten we op de Seward Highway. In Anchorage was het nog prachtig weer, maar hoe meer we naar het zuiden reden, hoe slechter het werd. Toch namen we even de afslag naar het skicentrum Alyeska Mountain. Maar echt lekker weer om de gondel te nemen was het niet. Ze hadden hier overigens wel leuke straatnamen, zoals Verbier Way en Arlberg Avenue. De volgende stop was het visitor's center bij de Portage Glacier. Inmiddels was het iets gaan miezeren, dus binnen in het visitor's center was het behoorlijk druk. Dat werd dus alleen een pitstop voor het toilet. Een stukje terug hebben we nog wel een mooie foto kunnen maken van een van de armen van de Portage gletsjer met op de voorgrond een blauw meer. Daarna vervolgden we onze weg weer. Onze Frans wees ons wel waar we naar toe moesten. Dat is toch wel superhandig! Bovenop de Moose pass hebben we even gestopt, want die oogjes vielen af en toe gewoon dicht. Vind je het gek, het was vanochtend 03.15 uur dat die wekker afliep! Nu was het niet veel meer dan een gewone doorgaande weg, maar aan de linkerkant zaken we iets dat leek op een eettentje. Aan de rechterkant van de weg stond echter wel dat ze espresso hadden, maar vervolgens stond je daar gewoon in een supermarkt. De koffie aan de overkant was misschien iets minder, maar de quesadilla met halibut die we erbij namen was buitengewoon. Ondertussen waren we weer een beetje wakker geworden en konden we onze weg vervolgen. Even voor Seward kregen we de aanwijzing voor ons onderkomen, de Windsong Lodge. Dat zag er niet verkeerd uit! Een mooie lobby met openhaard en daar omheen de lodges met de kamers. Eindelijk weer een beetje ruimte, alhoewel dat prima ging in die hut op de boot. Na het inchecken hebben we een heerlijk drankje in de bar genomen. Voor het eten heb ik nog even geprobeerd om foto´s te uploaden op het weblog, maar dat is door de zeer trage internet verbinding niet gelukt. Even later hebben we in het restaurant heerlijk gegeten. We namen zelfs dit keer een voorafje. We zijn de afgelopen dagen zo gewend om sla te eten dat we nu als voorafje wat sla namen. En als hoofdgerecht werd het zalm met wilde champignons, spinazie en gnocci. En dat alles met een heerlijk flesje Malbec. Wat zullen wij slapen! Maar omdat we toch alweer om 21.00 uur op de kamer waren, hebben na de nodige wasjes nog eerst de dvd van de Lindblad National Geographic expedition cruise bekeken. Wel gaaf hoor dat ze een film hebben gemaakt. Nu hadden we op de boot al een voorproefje gezien, maar nu hadden we in de kamer een dvd-speler zodat we de hele film konden zien. En af en toe zagen we onszelf in beeld. Zo konden we nog even heerlijk nagenieten. Weltrusten!
Dag 21 Lindblad National Geographic expedition cruise - Sitka
Dag 21
25-06-2011 Lindblad National Geographic expedition cruise - Sitka
Zo, het zit erop voor wat betreft de Lindblad National Geographic expedition cruise. Onderwijl dat we ons aan het aankleden waren, voerden we de haven van Sitka binnen. Nou ja, haven, het was alleen een steiger en er lagen wat vissersbootjes. Pal achter de steiger zagen we ons hotel, de Totem square Inn, al liggen. Da's dus een eitje, al hoefden we niet zelf met de koffers te slepen. Maar eerst konden we nog genieten van een heerlijk ontbijtje aan een gezellige tafel met onze professor Royce en zijn vrouw Nancy en Susan met haar schoonvader. Ja, die Susan is echt een lief en oprecht mens. Heerlijk dat we de cruise mooi konden afsluiten. Na het ontbijt moesten we dan toch echt afscheid nemen van alle lieve mensen en de crew. En ook Emma, de lieve meid van dertien, vloog nog in m'n armen. Als laatste namen we afscheid van Ben Dion, de kapitein, en Peter Carey, de expeditieleider. Zij stonden op het bovendek waar we de boot verlieten. Na het kleine stukje lopen, waren we om 08.45 uur al in ons hotel. Natuurlijk konden we nog niet inchecken en ook de winkeltjes in het dorp waren nog niet open. Nu liepen we war achter met ons huiswerk en dus hebben we dat mooi even in de lobby van het hotel kunnen doen. Daar waren we wel even zoet mee. Voordat we alle verhaaltjes en foto's van de afgelopen week op het weblog hadden geplaatst waren we twee uur verder. Daarna werd het tijd om het dorp te verkennen. Middenin het dorp stond de Russisch orthodoxe kerk, de St. Michael's Cathedral. Eerst gingen we echter op zoek naar een lekker bakje koffie. We zagen wel een soort Starbucks, maar daar kon je alleen niet zitten, nog erger, je stond gelijk in een elektronica winkel. Uiteindelijk zaten we weer in een Westmark hotel. Ook deze zag er net zoals in Juneau wel aardig uit. Bij de koffie namen we nog een cheesecake en een muffin met appel. Mijn hemel, wat een muffin. Doe je duim en wijsvinger van je linkerhand tegen die van je rechterhand en je hebt het formaat van de muffin. Da's gelijk de lunch! Ondertussen waren we nog aan het nagenieten van de geweldige expeditie cruise. Wat was dat geweldig! Nu we een goede bodem hadden, liepen we via Crescent Harbour naar het Sitka National Historical Park. Nadat we het visitor's center hadden bezocht hebben we de Totem trail gelopen. Een kleine wandeling van nog geen twee mile door het bos en langs het strand met verschillende totempalen. Dat was wel weer even lekker. Wel grappig dat je door een bos loopt met zeelucht. Vanaf de waterkant had je ook mooi uitzicht op Sitka en de bold eagles die over vlogen. Eenmaal terug bij het visitor's center hebben we nog een korte film gezien over de historie van Sitka en de Russische overheersing. Op de terugweg naar het dorp liepen we nog over een campus van een universiteit uit 1910. Ach, een likje verf zou geen kwaad kunnen. En na wat winkeltjes bekeken te hebben, zijn we nog naar de plaatselijke supermarkt gegaan om inkopen te doen voor het ontbijt van morgenochtend. Voor de verandering werden dat weer bananen en wat crackers. Vervolgens hebben we in het plaatselijke café nog een lekker drankje genomen. Dat was overigens nog best wel even zoeken, want in de plaatselijke saloon werd gewoon gerookt. En als je dat niet meer gewend bent is dat behoorlijk smerig. Gelukkig was daar nog het café waar niet gerookt mocht worden. Voor het avondeten gingen we weer naar het Westmark Hotel. Op de weg ernaar toe kwamen we nog langs de Russische Orthodoxe kerk en dit keer was ie wel open. Er was echter wel een dienst aan de gang. En wat voor één! Om de beurt werd er al zingend het e.e.a. gezegd en af en toe kwam de bisschop zelf ook even achter de gouden deuren vandaan om ook iets te ‘zingen'. We werden overigens wel hartelijk ontvangen door één van de leden van de kerk. Na een kwartiertje waren we geheel gezegend en werd het tijd om wat te eten. In het Raven Restaurant van het Westmark Hotel namen we een heerlijke filet mignon en een glaasje wijn. Nog voor negenen lagen we vervolgens in ons mandje. Da's maar goed ook, want morgen moeten we wel heel erg vroeg op.
Dag 20 Lindblad National Geographic expedition cruise
Dag 20
24-06-2011 Lindblad National Geographic expedition cruise
Hé wat is dat nu? Doen we het gordijntje om 06.00 uur open, zien we alleen maar mist en regen. Nu is dit eigenlijk wel het doornsnee weer voor Alaska. De afgelopen dagen zijn we dan ook behoorlijk verwend. Overigens heb ik heerlijk kunnen slapen op het deinen van de golven. Al had ik wel het tabletje nodig, want de eerste twintig minuten waren iets minder prettig. Tijdens het ontbijt zette de boot koers door de Icy Strait richting de Chatham Strait. Bij Kelp Bay ging het anker weer uit. We moesten dus weer in drie kwartier ontbijten, want om 08.30 uur stonden we alweer met ons zwemvest aan klaar om in de zodiac te springen. Ondanks dat het regende, kozen we toch voor de lange hike. Dit betekende dat we de hele ochtend bezig waren met wandelen en dus geen tweede activiteit deze morgen konden doen. Zij die kozen voor de korte of middellange hike konden nog gaan kajakken of varen met een zodiac. Wij wilden echter wel weer eens lekker de beentjes strekken. De wandeling bracht ons door het regenwoud naar het Lake Eva, onder leiding van Berit. Ze is van huis uit biologe en dus stopte ze menig keer om ons iets te laten zien en ons hierover het e.e.a. te vertellen. Een goeie gids! En ze doet het dan ook heel leuk. Wat een regenwoud! Giga bomen en heel veel mos. En ook hier weer van die planten met hele grote bladeren en stekels. Alleen liepen we nu niet in de modder, maar over een echt wandelpad van split. Wel heel erg prettig. Alhoewel we nog wel de laarzen aan hadden. Voor het aan wal gaan met een zodiac heb je toch echt je laarzen nodig, anders heb je natte voeten. Aan het eind van de trail hadden we een mooi uitzicht over het meer. Op de terugweg werd er nauwelijks meer gestopt voor de biologieles, daar hadden we immers geen tijd meer voor. Even na half twaalf waren we als laatste weer terug op de boot. Doordat de temperatuur goed was en we aardig hebben lopen zweten, hebben we nog eerst even lekker een douche genomen voordat we aan tafel gingen. De lunch was weer voortreffelijk met een heerlijk soep van geroosterde rode pepers. Daarna kon je van het buffet caesar salad pakken met kip, pasta salade en verschillende tosti's. Geweldig toch! Meestal is het echter wel druk bij het buffet, omdat iedereen daar als eerste op af duikt. Wij namen weer eerst rustig ons soepje en tegen de tijd dat we dat op hadden, was er niemand meer bij het buffet. Na de lunch werden we nog gewaarschuwd voor een beer aan de waterkant. Maar dit keer was het wel een erg klein stipje. In alle rust konden we toen de formaliteiten invullen zoals het evaluatieformulier en de kofferlabels halen voor als we morgen van boord gaan. De koffers worden dan regelrecht naar ons hotel gebracht. Ondertussen konden we genieten het natuurschoon van de Peril Strait. Helaas hadden we nog wel laaghangende bewolking, maar dat heeft ook z'n charmes. Om 15.30 uur hield Eric een presentatie over gletsjers. En dan met over een tour in Patagonië bij de Viedma gletsjer. Samen met een crew heeft hij over deze tocht een reportage gemaakt. En dan vooral over cave's in de gletsjers, ofwel openingen waardoor je in de gletsjer kan komen. Werkelijk heel bijzondere foto's! Daarna kregen we nog een preview te zien de film die tijdens deze week is gemaakt. Gaaf hoor! Vervolgens hadden we nog even tijd om de foto's van gisteren op onze laptop te bekijken. Pas om 18.00 uur hadden we namelijk weer een cocktail party met dit keer kir royal. Ondertussen werden ook de foto's getoond van alle passagiers. Je mocht namelijk in totaal drie foto's per persoon aanleveren. Daar zaten best wel mooie plaatjes tussen! Na twee glaasjes champagne werd het tijd voor het captain's farewell diner. Dit keer zaten we aan een lange tafel met Wayne en Dana Brown, George en Kathleen Bradham en Lew en Ellie Estabrooks. Dit was met recht het laatste avondmaal, want wat hebben we weer gelachen. In het begin was de boot echter aardig aan het schommelen. Ik zat even te twijfelen of ik een pilletje zou halen. Maar Kathleen kwam al met haar ‘horloge' aan. Het bandje moest ik om m'n pols doen en zou kreeg ik elektrische schokjes. En dat hielp!Zo heb ik heerlijk kunnen genieten van de witte zalm. Jawel, witte zalm! Het leek net kabeljauw, maar smaakte echt naar zalm. Heel bijzonder! Later op de avond schoof op verzoek de kapitein ook nog even aan. Tja, en toen moesten de koffers nog worden gepakt, want morgen moeten die voor het ontbijt al klaar staan. Toen was het al gauw weer even na elven voordat weer in ons mandje lagen. Dit keer zonder deining omdat het anker was uitgegooid en pas morgen naar Sitka varen. Weltrusten!