Dag 20

24-06-2011 Lindblad National Geographic expedition cruise

Hé wat is dat nu? Doen we het gordijntje om 06.00 uur open, zien we alleen maar mist en regen. Nu is dit eigenlijk wel het doornsnee weer voor Alaska. De afgelopen dagen zijn we dan ook behoorlijk verwend. Overigens heb ik heerlijk kunnen slapen op het deinen van de golven. Al had ik wel het tabletje nodig, want de eerste twintig minuten waren iets minder prettig. Tijdens het ontbijt zette de boot koers door de Icy Strait richting de Chatham Strait. Bij Kelp Bay ging het anker weer uit. We moesten dus weer in drie kwartier ontbijten, want om 08.30 uur stonden we alweer met ons zwemvest aan klaar om in de zodiac te springen. Ondanks dat het regende, kozen we toch voor de lange hike. Dit betekende dat we de hele ochtend bezig waren met wandelen en dus geen tweede activiteit deze morgen konden doen. Zij die kozen voor de korte of middellange hike konden nog gaan kajakken of varen met een zodiac. Wij wilden echter wel weer eens lekker de beentjes strekken. De wandeling bracht ons door het regenwoud naar het Lake Eva, onder leiding van Berit. Ze is van huis uit biologe en dus stopte ze menig keer om ons iets te laten zien en ons hierover het e.e.a. te vertellen. Een goeie gids! En ze doet het dan ook heel leuk. Wat een regenwoud! Giga bomen en heel veel mos. En ook hier weer van die planten met hele grote bladeren en stekels. Alleen liepen we nu niet in de modder, maar over een echt wandelpad van split. Wel heel erg prettig. Alhoewel we nog wel de laarzen aan hadden. Voor het aan wal gaan met een zodiac heb je toch echt je laarzen nodig, anders heb je natte voeten. Aan het eind van de trail hadden we een mooi uitzicht over het meer. Op de terugweg werd er nauwelijks meer gestopt voor de biologieles, daar hadden we immers geen tijd meer voor. Even na half twaalf waren we als laatste weer terug op de boot. Doordat de temperatuur goed was en we aardig hebben lopen zweten, hebben we nog eerst even lekker een douche genomen voordat we aan tafel gingen. De lunch was weer voortreffelijk met een heerlijk soep van geroosterde rode pepers. Daarna kon je van het buffet caesar salad pakken met kip, pasta salade en verschillende tosti's. Geweldig toch! Meestal is het echter wel druk bij het buffet, omdat iedereen daar als eerste op af duikt. Wij namen weer eerst rustig ons soepje en tegen de tijd dat we dat op hadden, was er niemand meer bij het buffet. Na de lunch werden we nog gewaarschuwd voor een beer aan de waterkant. Maar dit keer was het wel een erg klein stipje. In alle rust konden we toen de formaliteiten invullen zoals het evaluatieformulier en de kofferlabels halen voor als we morgen van boord gaan. De koffers worden dan regelrecht naar ons hotel gebracht. Ondertussen konden we genieten het natuurschoon van de Peril Strait. Helaas hadden we nog wel laaghangende bewolking, maar dat heeft ook z'n charmes. Om 15.30 uur hield Eric een presentatie over gletsjers. En dan met over een tour in Patagonië bij de Viedma gletsjer. Samen met een crew heeft hij over deze tocht een reportage gemaakt. En dan vooral over cave's in de gletsjers, ofwel openingen waardoor je in de gletsjer kan komen. Werkelijk heel bijzondere foto's! Daarna kregen we nog een preview te zien de film die tijdens deze week is gemaakt. Gaaf hoor! Vervolgens hadden we nog even tijd om de foto's van gisteren op onze laptop te bekijken. Pas om 18.00 uur hadden we namelijk weer een cocktail party met dit keer kir royal. Ondertussen werden ook de foto's getoond van alle passagiers. Je mocht namelijk in totaal drie foto's per persoon aanleveren. Daar zaten best wel mooie plaatjes tussen! Na twee glaasjes champagne werd het tijd voor het captain's farewell diner. Dit keer zaten we aan een lange tafel met Wayne en Dana Brown, George en Kathleen Bradham en Lew en Ellie Estabrooks. Dit was met recht het laatste avondmaal, want wat hebben we weer gelachen. In het begin was de boot echter aardig aan het schommelen. Ik zat even te twijfelen of ik een pilletje zou halen. Maar Kathleen kwam al met haar ‘horloge' aan. Het bandje moest ik om m'n pols doen en zou kreeg ik elektrische schokjes. En dat hielp!Zo heb ik heerlijk kunnen genieten van de witte zalm. Jawel, witte zalm! Het leek net kabeljauw, maar smaakte echt naar zalm. Heel bijzonder! Later op de avond schoof op verzoek de kapitein ook nog even aan. Tja, en toen moesten de koffers nog worden gepakt, want morgen moeten die voor het ontbijt al klaar staan. Toen was het al gauw weer even na elven voordat weer in ons mandje lagen. Dit keer zonder deining omdat het anker was uitgegooid en pas morgen naar Sitka varen. Weltrusten!