Dag 11

15-06-2011 Vancouver - Juneau

Vanochtend ging voor de verandering de wekker weer eens om 06.00 uur af. De planning was om regelrecht naar het vliegveld te rijden voor onze vlucht via Seattle naar Juneau. Maar nadat de koffers met pijn en moeite eindelijk dicht zaten, hadden we toch wel even zin in een lekker bakje koffie met een banana loaf en blueberry muffin. Gelukkig zit de Starbucks aan de overkant van de straat. Na het uitchecken werd de auto weer voor gereden en kon we op weg naar het vliegveld. Na een goed half uurtje waren we er al en konden we de auto inleveren bij Hertz. Op de verkeerstoren zagen we een groot doek hangen in de kleuren van het ijshockeyteam met daarop ´Go Canucks Go`. Ja, het is erop of eronder vanavond voor ze. Dat zal wel een belevenis zijn in de stad als ze winnen. Bij de incheckbalie ging het er eenbeetje chaotisch aan toe. Omdat het inchecken via internet niet lukte, hadden we een andere balie nodig en de persoon erachter was nog niet echt goed uitgeslapen. Nadat we 42 Canadese dollars hadden betaald voor de koffers, moesten we eerst nog een formulier invullen. De koffers mochten we echter niet meenemen, maar we mochten ze ook niet alleen achterlaten. Uiteindelijk hebben we het formulier toen maar op de koffer ingevuld. Vervolgens konden we een stukje verder lopen om de koffers af te geven. Weer een stukje verderop werden onze boardingpasses weer een keer gecontroleerd en moesten we in de rij gaan staan voor de paspoortcontrole mét een check van de vingerafdrukken. Uiteindelijk gingen we zelf nog een keer door de scan. Hiervoor moest bijna alles uit en dus ook de schoenen. Nadat ook de tas weer goed was ingepakt, want door de laptop moest ook die helemaal binnenste buiten worden gekeerd, kon het shoppen gaan beginnen. Wat dat betreft is Vancouver International Airport wel een mooie luchthaven. Op zoek naar een souvenir vonden we een mooie ´inukshuk´. Daarna moesten we ons onderhand nog haasten naar de gate. Het bleek overigens niet een heel klein vliegtuigje te zijn. Het had dan wel van die propellers, maar het was toch een aardige kist. Veertien jaar geleden hadden nog echt zo´n klein rot kreng met maar tien rijen stoelen. Nu zaten we op rij negen en nog net voor de vleugels. Het was een vluchtje van niks. Na nog geen half uurtje in de lucht gingen we de landing alweer inzetten. Voordat we weer aan de grond stonden, vlogen we eerst nog mooi boven Seattle. Je kon de stad mooi zien liggen en ook de Seattle Tower zag je mooi liggen. Op het vliegveld van Seattle hadden we even twee uurtjes de tijd om te lunchen, want in het vliegtuig kregen we alleen maar water en dat moest je nog snel opdrinken ook, omdat ze de bekertjes alweer snel kwamen ophalen. En wat een timing, om 12.00 uur zaten we aan een heerlijk zalmburger en een cheeseburger met uitzicht op de vliegtuigen. Om 14.10 ging onze volgende vlucht naar Juneau. Dit werd een iets mindere vlucht omdat je hier in smalle stoelen zat in een rij van drie met allemaal kids om ons heen en vervolgens ging de buurman voor me ook nog z´n stoel naar achteren doen. Hadden we nog minder ruimte! Ik kon amper m´n beeldscherm van m´n laptop recht op zetten. Maar goed, dat was even 2½ uur de tandjes op elkaar. Halverwege kwamen ze nog even langs met wat drinken en een zoutje. Je kon ook nog wel wat te eten krijgen, maar daarvoor moest je dan wel betalen. Gelukkig hadden wij net een lekkere lunch genuttigd. Helaas werd het richting Juneau steeds meer bewolkt zodat we niet veel konden zien. Tijdens de landing hadden we weer goed weer. Net voor de landingsbaan maakte het vliegtuig nog een bocht naar links en naar rechts. Het leek wel of de vleugels de grond zouden raken. Iets minder spanning inbouwen had ook wel gemogen. Door weer een uur tijdsverschil kwamen we vervolgens om 15.45 uur aan in Juneau. Het was nog een aardige aankomsthal en al gauw hadden we de koffers. Voor een taxi hoefde we ook al niet lang te wachten. Die twee tellen dat we er stonden vroeg een mag of hij de taxi met ons kon delen. Het bleek een local te zijn die in het ziekenhuis werkte en daar z'n auto had staan. Een hele aardige vent. Uiteindelijk waren we in het Westmark Baranof Hotel. De sleutel lag al voor ons klaar waardoor we zo op onze kamer waren. Niet slecht voor een hotel in Alaska. Daar moet op gedronken worden! Het hotel had zelf een leuke bar waar we een wijntje en een biertje namen. Ondertussen spraken we een local die Duitse voorouders had. En als je snel keek had hij wel wat weg van Jim Carry (of hoe je z'n naam ook schrijf, in ieder geval die acteur van o.a. Dum and Dummer). Ondertussen waren de teams van Vancouver en Boston weer aan het ijshockeyen, maar Boston stond alweer voor. Na het drankje zijn we het stadje nog even in gelopen. In de haven lagen nog twee giga cruiseschepen, de Oosterdam en de Zaandam van de Holland America Line uit Rotterdam. Voor het avondeten gingen we naar de Gold Room. Of te wel, we bleven gewoon lekker in het hotel. Maar daar hadden ze wel lekker eten, alleen de boter bij het brood was niet helemaal jofel. Na de lams rack en de filet mignon werd het voor ons alweer bedtijd.