Dag 10

14-06-2011 Vancouver

Family day! In de ochtend hadden we eerst nog even tijd om rond te lopen in Vancouver, nadat we bij de Startbucks weer een lekkere koffie hadden gedronken met een extra espresso shot en de heerlijke banana loaf. In Robson Street zagen we vervolgens leuke winkeltjes met leuke shirts. Voor oom Ken hebben we nog een mooie orchidee in een pot gekocht. Ja, wat moet je anders voor hem meenemen. Hij ziet en hoort nauwelijks meer iets. De receptioniste van het hotel wees ons op de Urban Fare, een prachtige winkel met allemaal verse spullen in een soort markt opstelling. Hier vonden we ook lekkere broodjes tonijn voor tussen de middag. Voordat we richting Surrey gingen wilden we eerst nog wel even door Stanley Park rijden. Van hier heb je namelijk een prachtig uitzicht op de skyline van Vancouver. De auto werd voor het hotel gereden en we konden op pad. Dat dachten we tenminste, maar we konden de twaalf volt aansluiting voor onze TomTom niet vinden. Dan maar terug naar het verhuurstation. Maar daar aangekomen hadden ze net zoals gisteren geen andere auto. Gelukkig wist de medewerker de aansluiting wel te vinden. Die zat onder de versnellingspook. Nou ja, versnellingspook, het is en blijft hier altijd een automaat, maar daar onder dus. Niet te vinden! Gelukkig konden we nu wel de TomTom gebruiken, al hadden we die voor Stanley Park nog niet echt nodig. In Stanley Park aangekomen hebben we de auto even bij de totempalen neergezet en hebben we op een bankje, mét het uitzicht op de skyline, het broodje met tonijn opgegeten. Daarna moesten we toch wel echt richting Surrey gaan rijden, het was nl. toch nog zo´n drie kwartier rijden. En dan ook nog de drukte op de weg. Het ging allemaal goed. Ja, da´s toch wel handig zo´n TomTom. Even voor half drie belde we aan bij het hek van het ´park´ waar oom Ken woont Marlene stond ons al op te wachten bij de voordeur. Die is ook niets veranderd, alleen wat grijzer geworden. Ook Larry was niets veranderd. Oom Ken was wel een stukje ouder geworden, maar zijn gezicht was nog precies hetzelfde, alleen gebruikt hij nu extra zuurstof. Aan de keukentafel kregen we lekker wat te drinken. Het leek wel alsof we hier gisteren nog waren! Toch was het inmiddels zes jaar geleden dat we hier voor het laatst waren. Over en weer hadden we veel te vertellen. Inmiddels zijn Larry en Marlene al gepensioneerd en al grootouders. Om 17.00 uur kwamen daar ook Glenn en Val. De laatste keer dat we hen gezien hadden, was veertien jaar geleden, maar nog steeds dezelfde humor. Van oom Glenn moesten we gaan eten bij een heerlijk Italiaans restaurant. Helaas ging hij zelf niet mee. Dat zou allemaal iets te veel voor hem worden. Het restaurant Sabatino's (http://www.sabatinostrattoria.com/) was op loopafstand in een klein winkelcentrum. Het was buitengewoon goed eten daar. Ze hadden zelfs mijn ravioli en voor Hans heerlijk zalm. We hebben ook wat afgelachen, vooral over ´the special of the day´. We dachten namelijk eerst om Italiaans eten te halen zodat oom Ken er ook bij kon zijn. Marlene had daarom al het restaurant gebeld voor het menu en wist daarom ´the special of the day´ al. In het restaurant werd het ons nog eens drie keer verteld. Al konden we dat natuurlijk al zelf invullen. Na afloop namen we voor oom Ken nog ´the special of the day´ mee naar huis. En samen met oom Ken hebben we toen ook het toetje genuttigd, een heerlijk stuk taart met room en vruchten. Het was maar goed dat ik daar nog een beetje ruimte voor had, want normaal gesproken kan er geen toetje meer bij. Om 21.30 uur werd het tijd om afscheid te nemen. Ja, dat was heel bijzonder. Wat fijn om ze allemaal weer even gezien te hebben en tante Gerrie was in onze gedachten ook bij ons. Vervolgens wees onze Frans ons weer de weg naar het hotel. Lekker makkelijk, zeker nu het donker werd. Terug in het hotel moesten we nog wel de koffers goed inpakken. Morgen gaan we namelijk onze reis per vliegtuig vervolgen naar Alaska. Nou, dat inpakken duurde nog wel even zodat we pas om twaalf uur in bed lagen. Weltrusten!