Dag 8

12-06-2011 Banff - Kamloops

Vanochtend ging om 05.15 uur al de wekker af. Dat noemen ze vakantie! Maar om 07.30 uur moesten we al inchecken voor de Rocky Mountaineer. Dat betekende dat we de koffers weer goed moesten inpakken. Die zien we overigens pas weer in Vancouver, dus voor de nacht in Kamloops hadden we een klein tasje nodig. Even voor zevenen liepen we buiten op weg naar de Starbucks. In de trein krijgen we nl. al een ontbijt, maar eerst een lekkere espresso, daar hadden we wel even zin in. Het was ook zo vroeg vanochtend. Om 07.30 uur bracht een taxi ons in een minuutje naar het station. Het inchecken was zo gebeurd. Ze stonden ons al buiten op te wachten. Vervolgens werd het op het perron wachten op de trein. Geen straf, want we werden nog getrakteerd op een vos en twee rendieren die over het spoor liepen. Om 08.20 kwam de trein uit Calgary al aan. Nadat het matje voor het trapje was gelegd, konden we instappen. Na de veiligheidsvoorschriften (het lijkt wel een vliegtuig) gingen we op pad. We gingen eerst richting het noordwesten naar Lake Louise om vervolgens richting het westen te gaan. Al vrij snel kregen we een jus d'orange met een Okanagan-goedje erin om te toasten op een goede reis. Daarbij hoorde het ontbijtje bestaande uit een croissant ham-kaas, een bagel creamscheese en yoghurt. Even later passeerden we de tijdzone en was het ineens weer 09.00 uur (i.p.v. 10.00 uur). Onderweg konden we mooie plaatjes schieten, zoals van het Yoho N.P. met zijn Spiral Tunnels waar de trein als een kurkentrekker door de tunnel gaat. Je had zelfs de mogelijkheid om in de frisse lucht op een ‘vestibule' te staan om het natuurschoon te mogen aanschouwen. In Field werd even van treinmachinist gewisseld. Het volgende hoogtepunt was de Kicking Horse River. Hét gebied om te raften, maar echt actief waren ze nog niet op dit tijdstip. De trein reed niet echt snel zodat je mooie foto's kan maken en alles goed kon zien. Vandaar dat we over de 1.000 km ook twee dagen doen. En voor de Stoney Creek Bridge reed de trein echt stapvoets. Vroeger was dit een houten brug die 100 meter boven de vallei 147,6 meter moest overbruggen. Gelukkig is het tegenwoordig een ijzeren brug. Ondanks dat de klok een uurtje achteruit is gegaan kregen we pas om 13.00 uur de lunch geserveerd. Maar echt honger hadden we nog niet. We konden kiezen uit pastasalade met kip of aardappelsalade met beef. Ja, dat ging er toch wel in. De trein ging verder door Glacier N.P. met weer prachtige vergezichten. Na Revelstoke werd de omgeving minder ruig. En omdat ik weer wat dagen achter liep wat betreft het weblog, ben ik dat lekker gaan bijwerken. Gedurende de reis had je natuurlijk ook tijd om met je mede reizigers te spreken. Die kwamen uit verschillende landen, zoals Australië, Nieuw-Zeeland, Schotland, Zwitserland en natuurlijk ook uit Canada zelf. De Zwitsers hoorden we voornamelijk Frans spreken, maar ze kwamen uit de buurt van Interlaken en woonden daar in een klein plaatsje. Nu zijn wij daar een paar jaar geleden ook in de buurt op wintersport geweest. We zaten toen in het kleine plaatsje Wilderswill. Nou, je wilt het niet geloven, maar die Zwitsers wonen in Wilderswill! Ondertussen kregen we ook veel informatie van Daniël onze host voor deze twee dagen. Voordat we Kamloops binnenreden, kwamen we nog langs het Shuswap Lake met wederom mooie vergezichten. We zagen zelfs een bold eagle. Vlak voor ons landde die in een boom. Dat was zo indrukwekkend dat ik vergat foto's te maken. Om 19.00 reden we het station van Kamloops binnen. De bussen stonden al op het perron klaar, nog geen twee meter van de trein! Vervolgens werden we naar het Sandman Inn & Suites gebracht voor de overnachting. Gelukkig hadden we in de trein al de sleutel van de kamer gekregen, dus hoefden we alleen wat bagage in de kamer te zetten en konden we snel op zoek naar wat eten. Het centrum was echter niet veel bijznonders zodat we uiteindelijk bij The Keg uitkwamen bij het station. We hadden dus net zo goed niet eerst met de bus mee gehoeven naar het hotel. Maar even de benen strekken na zo'n lange zit was zeker geen straf. Na de zalm en een steak hadden we dus nog even een wandelingetje terug naar het hotel. Morgen nog een treinritje en dan zijn we in Vancouver!