Dag 2

06-06-2011 Calgary - Waterton Lakes N.P.

Goeiemorgen, wat hebben wij geslapen! Natuurlijk waren we even om 02.30 uur wakker. Tel daar acht uurtjes bij op en je hebt de Nederlandse tijd en dus tijd voor een broodje. Maar we probeerden toch nog maar even te slapen. En hoe, we werden pas tegen achten weer wakker! Zouden we moe zijn geweest? Het waren dan ook wel erg lekker bedjes. Daarnaast was de kamer van het International Hotel lekker ruim met een aparte living met naast de zithoek ook een eettafel met een klein keukenblokje. Nadat we alles weer hadden ingepakt en uitgecheckt waren, gingen we op zoek naar een Starbucks. Die vonden we al schuin aan de overkant van het hotel in een kantoorpand. In een hoek stonden heerlijke fauteuils, een uitstekende plek om een ontbijtje te nuttigen met een heerlijk Italiaanse koffie, een cappucino, een blueberry muffin en een banana loaf. En dat laatste leek meer op carrot cake. Zo, dat was nog eens relaxed ontbijten. Helaas was het vandaag wat minder weer dan gisteren. Het was helemaal bewolkt, maar het regende niet meer. Na het ontbijtje gingen we nog even inkopen doen in de Stephen Avenue. Gisteren zagen we daar nl. nog een mooie outdoor shop ‘Out There' voor de wandelstokken die we niet hebben meegenomen van huis. Naast wandelstokken hadden veel mooie spullen, maar het bleef bij één paar wandelstokken. En naast de Starbucks hebben we nog wat water ingeslagen voor onderweg. Om weer bij het hotel uit te komen hebben we dit keer de ‘indoor' route genomen. Ondanks dat het droog was wilde we die toch even uitproberen. Calgary staat nl. bekend om zijn vele loopbruggen boven de weg die de verschillende kantoorpanden met elkaar verbinden. Een wereld apart! Ze zeggen hier nl. dat de temperatuur binnen een uur 25 ?C kan veranderen. Nadat we de straat waren overgestoken d.m.v. de loopbrug, kwamen we langs allemaal restaurantjes en winkeltjes. Ja, dat zie je dus niet aan de buitenkant. Vervolgens verlieten we Calgary op weg naar Waterton in het Waterton Lakes N.P. Voor de maandagochtend viel het verkeer mee, een file hebben we niet echt gehad en eenmaal Calgary achter ons gelaten werd het wel heel rustig. De route van 270 km was niet heel erg interessant. Om 13.00 uur vonden we een mooie lunchpauze in Claresholm, Roy's Place (http://www.roysplace.ca/). Het had meer weg van een Mc Donalds, maar dan met vriendelijke bediening. Een andere keus hadden we niet echt, maar de plaatselijke politie at er ook, dus zal het eten wel goed zijn. En het eten was inderdaad goed, een heerlijke clubsandwich van bruin brood met sla en een vegetarische quesadilla ook met sla. Vervolgens ging de route verder over de highway 2 richting het zuiden. Het uitzicht was door de bewolking helaas beperkt en af ten toe viel er zelfs een spatje regen. Om 15.30 uur reden we het park binnen en onze eerste stop werd het visitor center. Daar hoorde we dat de ‘Going-to-the-Sun road' net over de grens in Amerika nog is gesloten vanwege de sneeuw. Da's jammer! En ook Camaron Lake is nog niet bereikbaar. Onvoorstelbaar hoeveel sneeuw er wel niet is gevallen afgelopen winterseizoen. En er zou zo nog meer sneeuw kunnen vallen met deze temperatuur. Voor de grap zei ik dan ook dat we in onze kamer van het Waterton Glacier Suites Hotel lekker bij de haarden zouden gaan zitten. Nou, niks geen grap! Zelfs twee haarden! Ook nu hadden we weer een zitkamertje en een aparte slaapkamer. Toch gingen we eerst Waterton verkennen en op zoek naar een heerlijk cheesecake. Die vonden we al gauw bij ‘Trappers'. Ze dachten eerst dat we wilden dineren, want 17.00 uur is hier al etenstijd. Bizar vroeg! Maar zo vriendelijk als ze hier zijn, was een cheesecake geen probleem. Geen verkeerd tentje trouwens. Vervolgens hebben we Waterton verder verkend. Het is maar een klein dorp en dus waren we gauw weer ‘thuis' om ons eerst nog even lekker op te frissen voordat we schuin aan de overkant bij Vimy's gingen eten. Beneden was een bar waar ijshockey op tv's was te zien (Vancouver - Boston), boven was het restaurant waar we nog enigszins rustig konden zitten. Dit keer verkozen we een pasta met biefstuk in stroganoff saus en dat met een heerlijk wijntje, een Bonacosta van Masi, Valpolicella. Dat ze die hier hebben! Na een korte wandeling naar het hotel lagen we voor tienen al in ons mandje. We konden geen boeh of bah meer zeggen!